La akcento en la Germana lingvo

Principe la akcento en la Germana lingvo sekvas tre simplan regulon: Ĉiuj origine Germanaj vortoj estas unu- aŭ du-silabaj kaj portas la akcenton sur la unua silabo. Sed tiom simple ne estas pro du kialoj:

• la Germana lingvo enprenis multajn fremdajn vortojn, kiuj havas pli ol du silabojn;
  Laterne (lanterno), Omelett (omleto), ktp.
• la Germana lingvo emas kunmeti vortojn al pli longa vortoj:
  Oberschule (supera lernejo), Unterführung (tunelo, malponto, subpasejo), ktp.

Sed ekzistas kelkaj krudaj reguloj, kiuj iom faciligas la akcentadon:

• Multaj prefiksoj kaj sufiksoj, kiuj ne aperas kiel memstaraj vortoj, neniam modifas aŭ eĉ mem prenas la akcenton, ekz. "be-", "ver-", "zer-", "-heit", "-keit", "-ung".
• Kelkaj prefiksoj kutime prenas la akcenton al si; ekz. "ein-", "aus-", "ober-", "zu-".
• En kunmetaĵo el du elementoj, kiuj ambaŭ aperas ankaŭ kiel memstaraj vortoj, kutime la unua prenas la akcenton:
  Leitungswasser (krana akvo), Nadelbaum (pingla arbo), Fußballplatz (futbalejo).